Na današnji dan 1945. godine u Seferovcima, u borbi sa ustaškim zlikovcima, poginuo četnički komandant, sveštenik i vojvoda Radojica Perišić

LAKTAŠI, 4. aprila – Na današnji dan, 4. aprila 1945. godine,  u borbi protiv ustaša u selu Seferovci (Lijevče polje, opština Gradiška) poginuo je vojvoda pop Radojica Perišić.

 Rođen je u Kazancima (Gacko, Hercegovina) 1909. godine, od oca Sima i majke Đurđe (rođ. Papović). Osnovnu školu završio je u Kazancima, a potom Bogosloviju na Cetinju. Do 1936. godine je službovao u Stabnima, a zatim u rodnim Kazancima. Bio je oženjen Ikonijom Adžić sa kojom je imao šestoro djece.

O popu Radojici, njegov saborac, Aleksa Tepavčević, zapisao je:

,,Osim brade, koju je nosio, ni po čemu se nije razlikovao, radnim danom, od svojih zemljaka, kosio livade, žnjeo žito, tovario na kola i saonice, izgonio na guvna, sadijevao u stogove i plastove. Po kamenjaru, gdje je bilo šume, sjekao listober. Crkvene obrede vršio je nedjeljom i prazničnim danima, izuzev sahrane umrlim koje su se morale obavljati radnim danima. To je bio prvi pop koji se nije smio ponuditi darom pri vjenčanju i krštenju, osvećenju vodice, prekadi i drugim duhovnim obredima. Pop Radojica je pored završene bogoslovije, imao univerzalno znanje stečeno stalnim dodirom sa narodom i neumornim učenjem knjiga za koje je odvajao dobar dio svoje skromne plate; kupovao je knjige, a deca su mu skakala bosonoga, kao i svih drugih seljaka. Kao i svaka popovska kuća i njegova je bila svratište ljudi po potrebi i bez nje, bila ne na prolazu od Gacka i Nikšića. Tako je pop Radojica stekao glas i prijatelje prije i nego se zaratilo.”

Pop Radojica je bio jedan od glavnih pokretača i organizatora ustanka Srba u Hercegovini,  koji je započeo 6. juna 1941. godine u gatačkom srezu, napadom na ustašku stanicu na Brljevu. U daljem toku ustanka, pop Perišić je nesumnjivo bio njegova najmarkantnija figura. Od početka ustanka, sa svojim odredom od oko 250 boraca, držao je položaje prema zloglasnom ustaškom uporištu Kuli Fazlagića, sve dok 4. aprila 1942. godine, njegov odred nije napalo šest partizanskih bataljona sa svih strana.

Pop Radojica je ranjen u toj borbi, a čitav odred se povukao prema Avtovcu. Tada je pop Radojica sa svojim borcima započeo bespoštednu borbu protiv komunista. Njegov odred postao je jedan od najpoznatijih četničkih odreda u Hercegovini, a sela koja je on pokrivao ili „popova sela”, kako su ih komunisti nazivali, važila su za četnički bastion. Sa svojim borcima, aktivno je učestvovao u čišćenju Hercegovine od komunista, a za velike zasluge u borbi protiv ustaša i partizana, vojvoda Ilija Trifunović Birčanin dao mu je zvanje vojvode.

U ljeto 1942. godine, kada je, u Pustom Polju kod Gacka general Mihailović izvršio reorganizaciju četničkih odreda u Hercegovini, pop Radojica je imenovan za komandanta Golijske brigade, koju su većinom sačinjavali njegovi raniji borci. Sa ovom brigadom pop Radojica je prošao sve borbe u Hercegovini. Posebno teške i uporne borbe vodio je sa komunistima u toku 1943. i 1944. godine, braneći istočni dio gatačkog sreza od njihovih, sve češćih nasrtaja. O njegovoj borbi, već pominjani Aleksa Tepavčević, zapisao je:
„Pop Radojica je bio hrabar i neustrašiv do krajnje mjere. Kako je bio lak na nogama, to je uvijek prvi stizao i zauzimao šanac, pa mu se ni sa te strane nije moglo prigovoriti da nije pred vojskom. Ako je negdje trebalo odstupiti, on to nije činio bez noći i mraka, tako je na nekoliko mjesta spasao i sebe i svoje borce.”

Za pokazanu hrabrost i umješnost u komandovanju, pop Perišić je i dva puta odlikovan. Prvo ga je kralj Petar odlikovao Karađorđevom zvezdom sa mačevima, a nešto kasnije ga je mitropolit Joanikije odlikovao svešteničkim odlikovanjem crvenim pojasom sa listama.
Želeći da do kraja ostane vjeran pokretu kome je pripadao, odstupio je za Foču 1944. godine, a odatle, početkom 1945. godine, dalje kroz Bosnu do Lijevča polja.

U zoru 4. aprila 1945. godine u ataru sela Seferovci u Lijevču polju, ustaše su iznenada napale četničke položaje i opkolile popa Perišića sa grupom boraca. Nešto kasnije, kada su četnici povratili položaje, pronađeno je preko dvadeset izmasakriranih boraca popa Perišića, ali njega nije bilo među njima. Tu mu se izgubio svaki trag, a posmrtni mu ostaci nikada nisu pronađeni.