LAKTAŠI, 6. aprila – Na današnji dan, 6.aprila 1945. godine, u borbi protiv ustaša i partizana u selu Mašići (Lijevče polje – Gradiška) poginuo je kapetan Milorad Popović.
Rođen je u selu Dražljevo (Gacko,Hercegovina) 1913. godine, od oca Marka i majke Jovane (rođ. Ćeranić)
Pošto su mu otac i stričevi bili dobrovoljci, Milorad je, sa majkom, sestrom i bratom Prvi svjetski rat proveo kao izbjeglica u Crnoj Gori, a zatim kao internirac u dobojskom logoru.
Osnovnu školu i Nižu gimnaziju završio je u Gacku, a šesti razred gimnazije u Hovom Sadu. Poslije toga upisao se u Vojnu akademiju u Beogradu kao pitomac 59. klase. U čin konjičkog potporučnika unaprijeđen je 1934. godine i raspoređen za vodnog oficira Drugog konjičkog puka Kraljeve garde. Isticao se svojom neobičnom fizičkom ljepotom, odgovornošću prema oficirskim obavezama i nadasve patriotizmom.
Kao najljepšem oficiru Kraljeve garde lično mu je kraljica Marija darovala konja. Kao komandir 4. eskadrona 2. konjičkog puka Kraljeve garde učestvovao je u Aprilskom ratu i to u borbama protiv ІІ Oklopne armije generala fon Vajksa u Banatu.
Poslije kapitulacije vratio se u rodnu Hercegovinu i već u junu 1941. godine, stupio u dodir sa popom Radojicom Perišićem i organizovao ustanike iz sjevernog dijela gatačkog sreza. Sa njima je učestvovao u Junskom ustanku hercegovačkih Srba i predvodio ih pri zauzimanju Avtovca 28. juna 1941. godine. Ubrzo poslije toga postao je jedan od najuglednijih vođa ustanka i vojni starješina u Gacku.
Pojavom komunista u Gacku, Milorad se svom snagom zalagao da ne dođe do bratoubilačkog satiranja. Međutim, kada su partizani pokrenuli krvavi teror nad nedužnim stanovništvom u gatačkim srezu, u zimu i proljeće 1942. godine, Milorad je okupno nacionalne borce i krenuo u odlučan obračun sa partizanima. Ubrzo je čitava istočna Hercegovina bila očišćena od partizana.
U ljeto 1942. godine, đeneral Dragoljub Mihailović je došao u Gacko i organizovao jedinice Jugoslovenske vojske u otabini. Sve jedinice JVuO u Hercegovini su organizovane u dva korpusa: Nevesinjski i Trebinjski. Milorad je imenovan za komandanta Nevesinjskog korpusa, koji je obuhvatao borce iz tadašnjih srezova: Gacko, Nevesinje, Konjic i Mostar. Od tada je Milorad predvodio elitne jedinice hercegovačkih četnika u svim značajnijim borbama u Hercegovini, Lici, Dalmaciji i Bosni. U ljeto 1942. godine, učestvovao u pohodu na Jadran do Makarske. U jesen te godine predvodio je svoje jedinice u operaciji prema Prozoru, u cilju spajanja sa Dinarskom četničkom divizijom.
Za iskazanu hrabrost i vještinu komandovanja u tim borbama, odlikovan je Opdenom belog orla sa mačevima. U zimu 1942/43. godine komandovao je gatačko-nevesinjskom grupom u sastavu Ekspedicionog korpyca majora Petra Baćovića u Dalmaciji i Lici. Tom prilikom odlikovan je Karađorđevom zvezdom sa mačevima. Da bi što uspješnije suzbijao napade partizana, koji su sve agresivnije upadali u Hercegovinu, Milorad je početkom 1944. godine od najmlađih i najhrabrijih boraca Gatačke i Golijske brigade, formirao Prvi jurišni bataljon i stavno ga pod komandu Blagoja Tepavčevića.
Sa ovom, vjerovatno najelitnijom četničkom jedinicom u Hercegovini ali i šire, Milorad je u toku 1944. godine, vodio uporne borbe protiv partizana, sprečavajući njihove upade u Hercegovinu. Zahvaljujući lakoj pokretljivosti, brzom manevrisanju i kvalitetom boračkog sastava, ova proslavljena jedinica uspješno je obavljala sve zadatke. Nešto kasnije formiran je i Drugi jurišni bataljon sa istim zadacima kao i prvi.
U jesen 1944. godine, Milorad je sa svojim borcima, u sadejstvu sa jedinicama Vojislava Lukačevića, vodio teške borbe oko Trebinja sa Nijemcima. Pošto su bili napadnuti od partizana s leđa i pošto je popustila herojska odbrana Bileće, Milorad je povukao jedinice do Nevesinja, a odatle krenuo u odstupanje do Foče. Početkom 1945. godine, poveo je svoje jedinice dalje kroz Bosnu do Trebave. Na Trebavi, gdje su se već nalazili srbijanski i crnogorski četnici, izvršena je reorganizacija jedinica pa je od hercegovačkih četnika formiran 29. puk pod komandom kapetana Milorada Popovića.
Sa ovom jedinicom Milorad je nastavno odstupanje kroz Bosnu do Lijevča polja i to y sastavu jedinica Crne Gore, Boke i Staroga Rasa, kojima je komandovao pukovnik Pavle Đurišić. U opštem četničkom napadu na ustaške linije na putu Gradiška – Banja Luka, 6. aprila 1945. godine, Milorad je sa 29. pukom uspio da se probije kroz ustaške linije i uđe u Potkozarje. Međutim, tu su bili napadnuti od strane partizana s Kozare.
Tako se Milorad sa svojim borcima našao u ustaško-partizanskom okruženju i bio dva puta ranjen. Pošto mu je drugo ranjavanje onemogućilo dalje kretanje, Milorad je, da ne bi živ pao u ruke neprijatelja, izvršio samoubistvo. Tako je završio život ovaj proslavljeni komandant hercegovačkih četnika. Grob mu se nalazi negdje u ravnicama Lijevča polja.
