LAKTAŠI, 5.juna- Duboko u šumi u mestu Bakinci kod Laktaša u BiH otkriven je rano-vizantijski grad nazvan Balkis. Arheolozi su iskopali delove zidina tri bazilike, stare nekropole i utvrđenja grada koji datiraju od 4. do 7. veka nove ere.
Po nepristupačnom putu, uz pljusak kroz laktaško selo Bakince duboko u šumi nalazimo prvu baziliku impozantnih dimenzija 40×17 metara. U nju je u 4. veku moglo da stane preko 500 ljudi. Arheolozi i entuzijasti iskopali su oltarski deo.
“Ovaj kompletno oltarski deo su bile klupe u dva dela. Tu su sedeli sveštenici, ali i ovi koji se mole bogu”, rekao je Milorad Dakić, arheolog amater.
Antički kompleks u Bakincima prostire se na preko 100.000 kvadrata.
Na osnovu iskopina utvrđeno je da je grad sa bazilikama mogao da postane episkopsko sedište u prvoj polovini 4. veka, pošto je vizantijski car Justinijan obnovio bazilike u Panoniji i Dalmaciji. Pronađena je tabla sa imenima tri episkopa Konstancius, Andreas i Konstanc. Na ovu tvrdnju reagovali su pojedini istoričari, koji kažu da u prvoj polovini 4. veka car Justinijan (482-565.g.) nije ni bio rođen, niti je postojala Vizantija (u tom trenutku možemo pričati o Istočnom rimskom carstvu, ali o Vizantiji nikako). STavovi i mišljenja su podjeljeni.
Ranovizantijsko utvrđenje moguće je poistovetiti sa gradom Balkis, koji je stradao 597. godine u naletu avarsko-slovenskog voskovođe Bajana.
“Nakon što je prostor ravničarski Lijevča polja postao nesiguran uz najezdu Huna, ljudi se sklanjaju na ovakva mesta… Nalazište je preko jednog kilometra kvadratnog, grad se sastoji od 3 dela”, rekao je Bojan Vujinović, arheolog.
Ovo mesto poznato je banjsko lečilište i danas, a termalnu vodu koristili su ljudi i u 2. veku. Rimska kupatila u centru Laktaša dokaz su za to.
“Rimsko carstvo je pokazalo da je zastupljeno na ovim prostorima. Pokazali su ljudi da su znali da uživaju, i šta je termalna, lekovita voda. Svi ti spomenici su ostali tu iza nas”, kaže Miloš Vujnić, direktor Turističke organizacije Laktaši.
Najveća od tri iskopane bazilike duplo je veća od banjalučkog Hrama Hrista Spasitelja. Međutim, veličinu i značaj iskopina ne prepoznaju nadležni.
/N1/
