LAKTAŠI, 11. maja – Ljubatovci i Ćetojevići (laktaška opština), te Crni Vrh i Lađevci (čelinačka opština).
Sa sjeverne strane sela protiče Turjanica, a kroz selo rječica Kamenica, koja se u nju uliva. Poznatiji potoci su Crnoušica, Paljeuša i Skakavac.
Teren je pretežno brežuljkast i brdovit (obronci planine Crni vrh), osim oko Kamenice.
U selu su poznatija uzvišenja: Bogdanovac, Drum, Jankovac, Markovac, Paljevica, Torine, Trešnjevo brdo i Urije. Oko 80 odsto seoskog atara obraslo je bjelogoričnom šumom.
Njive se zovu: Bašice, Gradina, Dabića jezera, Lukovište, Mekota, Mitrovića jezero…
Stanovništvo Rajičevaca bavi se poljoprivredom, a manji dio je zaposlen u inostranstvu. Uzgajaju se kukuruz, pšenica, zob, a uspijeva i voće (šljiva, jabuka, kruška…) Prije tri-četiri decenije selo je bilo čuveno po mnogobrojnim krečanama i proizvodnji kvalitetnog kreča. Danas nema krečana, ali ima još dosta kvalitetnog kamena koji se koristi u građevinarstvu.
Selo nikada nije imalo osnovnu školu. Đaci su do 5. septembra 2006. pohađali OŠ u Ljubatovcima, a otada putuju auto- busom u OŠ u Boškovićima. Na sredini sela je sagrađen društveni dom.
U selu postoje četiri groblja: Babića, Batinarsko, Mitrovića i Trišića. Nema (niti je bilo) crkve, pa mještani idu u kokorsku crkvu (opština Prnjavor).
Rajičevci su bogati izvorima pitke vode: Vrelo Luke, Vujića točak, Jelanovo vrelo i druga. Stanovništvo se snabdijeva vodom sa izvooa i iz manjih lokalnih vodovola.
Selo je dobilo električnu energiju 1971, a telefonske priključke 2000. godine.
Autobuska linija do Banjalukeje otvorena 19. oktobra 1974.
Solunski dobrovoljci bili su Antonije i Gavro Babić. U Drugom svjetskom ratu poginulo je šest, a u ratu 1992-1995. devetorica boraca VRS: Veroljub Babić (1962-1996), Radovan Batinar (1956-1994), Drago (1963-1995) i Zoran Vujić (1971- 1993), Zlatko Dabić (1973-1993), Slavoljub Kovačević (1971- 1992), Željko Pavičić (1971-1995) i Radomir Tešić (1971-1995). Njihova imena su na spomen-ploči u MZ Aleksići. Na toj spomen- ploči je i ime Janka Dabića (1968-1991).
U Drugom svjetskom ratu poginuo je kao borac NOR-a Blagoje Trišić (1926-1944) i njegovo ime se nalazi na spomen-ploči u Boškovićima. U ratu su još učestvovali: Ljubo Babić, Mihajilo i Ćetoje i Batinar, Ilija Vujić i Milan Dabić.
Uvjerljivih i pouzdanih podataka o porijeklu stanovni- štva i nazivu sela nema.
Prema austrougarskom popisu iz 1879. godine Rajičevci su imali 15 kuća u kojima je živjelo 85 stanovnika (47 m. i 38 ž.) „grko iztočnjaka”, tj. pravoslavaca. Godine 1885. selo je imalo 16 kuća, 20 domaćinstava u kojima je živjelo 95 „istočno- pravoslavnih” stanovnika (48 m. i 47 ž.); 1895. – 15 domaćin- stava, 17 kuća (dvije nenaseljene) i 100 stanovnika „istočno- pravoslavna” (47 m. i 53 ž.); 1901. – 16 domaćinstava i 115 stanovnika (55 m. i 60 ž.); 1910. – 20 domaćinstva i 146 srpsko- pravoslavnih stanovnika (78 m. i 68 ž.); 1921. – 176 pravoslavna stanovnika; 1948. – 53 domaćinstava i 342 stanovnika; 1953. – 406 stanovnika, 1961.-401 stanovnik; 1971 – 371 stanovnik; 1981. – 367 (251 Srbin, 109 Jugoslovena i sedam iz reda ostalih); 1991. – 74 kuća i 334 stanovnika (310 Srba, 23 Jugoslovena i jedan iz reda ostalih).
Na prelazu u novi milenijum (2000. godine) selo je imalo 72 domaćinstva u kojima je živjelo 258 stanovnika.
Krajem 2011. selo je imalo 68 domaćinstava, 85 kuća i vi- kendica, a u domaćinstvima su živjela 193 stanovnika srpske nacionalnosti (65 manje nego 2000. godine). Ima osam nenaseljenih (pustih) kuća.
Najbrojnije porodice su Batinar (12 domaćinstava u kojima živi 36 stanovnika), slave Jovanjdan; Vujić (11, 42) – Markovdan) i Dabić (8, 22) – Sv. Stefana.
Zastupljena su još prezimena: Babić – slave Aranđelovdan; Bojić – Časne verige; Gustovarac, Teodorović, Trišić – Đurđevdan; Zailac – Jovanjdan; dio Kovačevića slavi Lazarevu subotu, a dio Lučindan; Marinković, Pavičić – Sv. Stefana; Mitrović – Ilindan; Radonjić, Savičić, Samardžić Tešić – Sv. Vasilija.
IZVORI: Popis u BiH 1879, 1885, 1895, 1910, 1921, 1948, 1953, 1961, 1971, 1981. i 1991. godine; Lična arhiva.
LITERATURA: Laktaši i Narodnooslobodilačkoj borbi i revoluciji 1941-
1945, Laktaši 1981; Prvi giematizam mitropolcje Banjalučko-Bihaćke za godinu 1901, 179-180; Statistički pregled, 21; Spomenica poginulim borcima otitineLaktagii 1991-1995, Laktaši 2007.
Izvor: Živko Vujić, LAKATŠKA ŽUPA (prošlost i sadašnjost)
Vojislav Ananić