LAKTAŠI.28.januara- Ni jedna priča o srpskim piscima ne može biti ispričana a da u njoj nije spomenut Ivo Andrić. S punim pravom!
Ivo Andrić je rođen 9. oktobra 1892.u Travniku. Majka ga je još u povoju odnijela u Sarajevo,gdje joj je muž službovao. Godine 1894.otac mu umire od tuberkoloze. Majka ga je odnijela sestri svoga muža u Višegrad,udatoj za austrijskog žandarmerijskog narednika sa kojim nije imala djece. Njih dvoje su prihvatili mališana i brinuli se o njemu,u svojoj kući na samoj obali Drine,koja se nalazila u neposrednoj blizini ćuprije Mehmedpaše Sokolovića. 
Zbog svog obrazovanja stečenog na univerzitetima širom Evrope, bio je i ambasador. Ivo Andrić je 12. januara 1923.postavljen za vicekonzula u Gracu. Zatim se seli u Grac i upisuje na Filozofski fakultet. Godine 1928. premešten je za vicekonzula u Poslanstvo u Madridu. Iz Madrida održava veze sa svojim beogradskim, zagrebačkim i sarajevskim prijateljima. Predsjednik Republike Poljske 1937. godine odlikuje ga Ordenom Velikog komandira obnovljene Poljske. Godine 1953. prvi put poslije II svetkog rata dolazi u Višegrad.
Jedini je naš pisac koji je , za roman “Na Drini ćuprija” , dobio najveće svjetsko književno priznanje- Nobelovu nagradu.
19. Oktobra 1961. list Borba objavljuje da je Ivo Andrić najozbiljnijij kan
didat za Nobelovu nagradu za književnost. Sedam dana kasnije Ivi Andriću je dodjeljena Nobelova nagrada za književnost. Skupština Kulturno-prosvetne zajednice Srbije odlučuje da se Andriću dodjeli Specijalna Vukova nagrada.
“Travnička hronika”, “Prokleta avlija”, “Znakovi pored puta”…samo su neka djela koja i danas svjedoče o veličini ovog pisca.
Nakon što je obolio od teškog poremećaja moždanog krvotoka, Ivo Andrić umire 13. marta 1975.
24. Aprila u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu položena je urna Ive Andrića.
